Старонка:Carot Michas.Vybranaje.djvu/78

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

На вогнішчы, басанож,
Пагуляем… Эх, глядзі!
Бедната ўся, выхадзі!
Ўчора там — а сёння тут…
Буржуазіі капут!
Зноў гуляем на балоце!
Ў войска, братцы,— па ахвоце…
Ухапіўшы сваю частку,
Расчынілі людзі пастку:
 — Вой, вой, вой!
Будзе бой!..

10


Чырвоным завешаны вуліцы,
Вокны, балконы і плот,
Белы дом толькі журыцца:
Не йдуць туды на сход…
Чытаюць адны пацеры, —
У бога пытаюць, як быць?..
А босыя на сабранні
Пасылаюць к… мацеры…
Пану даволі служыць —
Вось наша заданне!
— А як жа?
Кім будзем звацца?
Як жа будзе вось гэта ды тое?
— Давайце ўсе разам змагацца,
Пакуль не знішчым старое!..
Замоўклі яны — ні слова.
Чакаюць другога адказу…
Толькі шэпчуць, стуліўшы галовы:
— Паслаў бог бальшавіцкую заразу.
Зноў мы безгалосыя,
І цярпі, як сабака шалёны:
Ўласць усю забралі босыя,
А іх тут — мільёны!

11


Не ціхне бура. Стогне лес…
На ўсе лады віхура свішча!..
Лясун стары к русалкам злез
Спраўляць над возерам ігрышча.