kazvajučy ich zhodnaść z katalickaj sacyjalnaj navukaj i z katalickaj praktykaj u hramadzkim i palityčnym žyćci.
Adkaz adnak z Rymu nie nadyjšoŭ nijaki.
BChD svajej dziejnaści nia spyniła. CK—BChD, užo biez ksiandzoŭ, pastanaviŭ trymacca svajej prahramy i dalej pracavać, jak pracavaŭ dahetul. Stvaryłasia niapryjemnaja sytuacyja. Bieł. Nac. K—t u Vilni apublikavaŭ pratest prociŭ zahadu Arcybiskupa. Taki-ž pratest vydaŭ Bieł. Studencki Sajuz u Vilni. Padobnyja-ž pratesty pajaŭlalisia i z boku mnohich siabrou BChD z biełaruskich siołaŭ.
Urešcie zaznačaju, što padaju tut tolki objektyŭnaje apisańnie faktaŭ. Prysud-ža ŭ hetaj spravie pakidaju historyi.
Na zakančeńnie tolki mušu skazać, što miž J. E. Arcyb. Jałbžykoŭskim i BChD śpiarša tryvała vajna, a paśla vytvaryłasia pałažeńnie, jakoje možna było-b nazvać, skarystaŭšy z terminalohii Trockaha, "ni mir ni vajna"; žyćcio išło svajej kalainaj. Skora hetaja ŭsia sprava stałasia susim nieaktualnaj: BChD, idučy na spatkańnie vymoham i patrebam biełaruskaha narodu i datarnoŭvajučysia da ducha času, u pač. 1936 h. pieramianiłasia na "Bieł. Narodnaje Abjednańnie". Ad hetaha času zahad Arcyb. Jałbžykoŭskaha staŭsia biezpradmietnym, tymbolš, što i orhan BChD "Bieł. Krynica" ŭ kancy 1936 h. była spyniena administracyjnymi i sudovymi ŭładami i pierastała vychodzić.
