BChD, pravodziačy biełaruskuju kulturnuju i nacyjanalnuju pracu, mieła časta kanflikty z duchoŭnymi katalickimi ŭładami. Ułady hetyja mieli mahčymaść inhierencyi ŭ hetu arhanizacyju, bo hałoŭnuju ŭ jej rol viali biełaruskija ksiandzy.
Tak napr. vilenski biskup Jury Matulevič (1919 -1925) niaraz mianie, jak adnaho z lideraŭ BChD, zaklikaŭ da siabie i rabiŭ svaje ŭvahi ab tych ci inšych vystuplenniach BChD ci ab artykułach u "Krynicy".
Toje-ž samaje paśla rabiŭ i J. E. Arcybiskup R. Jałbžykoŭski, jaki prybyŭ u Vilniu ŭ 1926 h. i jon, dziela taho, što ŭ BChD kiraŭničuju rol ihrała biełaruskaje katalickaje duchavienstva i takim čynam arhanizacyja heta mahła być uvažanaj za aficyjalna chryścijanskuju, a navat katalickuju, vystupaŭ adnosna BChD aficyjalna, jak kampetentnaja duchoŭnaja ŭłada, abaviazkam jakoj jość pilnavać, kab jahonyja duchounyja aviečki nia błudzili. Adnosiny jaho, jak bačym, da BChD hetkim čynam byli davoli prostyja i lohkija.
Z hetkaha svajho stanovišča J. E. Arcyb. Jałbžykoŭski śpiarša karystaŭ aściarožna i ahladna, ahraničvajučysia da roznych uvah, z nahody roznych artykułaŭ u "Bieł. Krynicy", pieravažna mnie, jak najbližej z ksiandzoŭ Biełarusaŭ stajačamu ŭ Vilni da BChD ahułam, i da jaje orhanu "Bieł. Krynicy". Uvahi hetyja i hutarki ŭzajemnyja nie davodzili da ničoha, bo jany pieravažna mieli ahulny, nie skonkretyzavany charaktar.
Voś-ža nia dziva, što chutka z boku J. E. Arcybiskupa dajšło i da čynaŭ. I tak 10.XII.1928 h. byŭ apublikavany hetki dakumant:
