ŭstaŭ plan: i "Krynicu" i mianie, jak redaktara, zabrać u Miensk. Plan hety z punktu polskaha, treba pryznać, nia byŭ pazbaŭleny sensu: Miensk — heta biełaruski asiarodak, dzie Palaki mienš zacikaŭleny, jak u Vilni, a da taho ŭ Miensku biełaruski chryścijanski ruch raźvivaŭsia-b pad zorkim vokam taho-ž biskupa Z. Łazinskaha.
Voś-ža z hetaj metaj z mienskaj biskupskaj kuryi była mnie zroblena prapazyka: pryniać u Mienskaj Duch. Seminaryi pasadu prafesara, a tak-ža pieravieści ŭ Miensk redakcyju "Krynicy" i dalej tam jaje redahavać u ścisłym kantakcie z kuryjaj.
U śviazku z hetym u "Krynicy" była pajaviŭšysia nastupnaja zaciemka:
"U Miensku, da prychodu balšavikoŭ, davoli dobra raźvivalasia Złučnaść Chryścijanskaj Demakracyi. Pry balšavikach praca hetaj demakracyi prypyniłasia. Ciapier taksama jašče ŭ jej zastoj. Dahetul Złučnaść na't nia maje svajej hazety. Chodziać viestki, što redakcyja vilenskaj "Krynicy" źbirajecca pierajechać u Miensk.[1]
Tymčasam čutki astalisia čutkami, a redaktar "Krynicy" pierajaždžać u Miensk nie śpiašyŭsia.
Uvosieni taho-ž 1919 h. u Vilni adbyvałasia ŭračystaść adkryćcia universytetu im. Ściapana Batury. Na hetu ŭračystaść prybyŭ tak-ža i mienski bp. Z. Łazinski. Miž im i mnoju dajšło da spatkańnia. Pry hetym spatkańni vyjaśnilisia akančalna tyja mety, dziela jakich redakcyja "Krynicy" razam z redaktaram mieła pierajechać u Miensk. Akazałasia, što "Krynica", jakaja tady drukavałasia vyklučna łacinkaj i vyklučna była praznačana dziela nacyjanalnaha budžeńnia Biełarusaŭ katalikoŭ i dzie-
- ↑ „Krynica" 1919, № 4 (u chronicy zaciemka: „Chryścijanskaja Demakracyja").
