Dastojnyja Panovie! Niama nijakaj sporki, što ad pačatku śvietu ŭ ludziej zaŭsiody ŭ vialikaj pašanie byli: maci, vučyciel, apiakun, heta znača ludzi, katoryja spahadajuć małomu i słabomu dziciaci, pasablajuć jamu vyraści, zdabyć sabie navuku i stacca praŭdzivym čałaviekam i dobrym synam svajho narodu. Z druhoha boku ŭsie viedajem, što moža niama vialikaj kryŭdy, hrechu, jak zabojstva, dušahubstva, pakryŭdžańnie małych. Z hetych užo niekalkich słoŭ jasna, hdzie moj ideał, jak katalickaha ksiandza, źviazanaha pachodžańniem z biełaruskim narodam. Voś moj ideał — być z hetym narodam. Dla mianie heta lohičny abaviazak, a nie jakajaś reč hustu, sympatyi. Ja susim nie chaču pytać siabie, ci mnie heta padabajecca, ci karysna, ci ciažkaja rabota, ci lohkija varunki, ci vočy maje tut bačać jakuju karyść. Tut majo miesca, tut pavinien svaju ruku pryłažyć ja da raboty.
Z matarjalnaha punktu biełaruskaja sprava mała karysny interes. Tym bolej jana darahaja dla mianie. Biełaruskamu narodu za jaho viernaść Kaściołu, zapiačatanaju kryvioju jaho synoŭ, narodu, žyćcio katoraha dahetul było takoje sumnaje, sapraŭdy naležycca z boku katalickich ksiandzioŭ vialikšaja apieka, jak taja, jakuju my bačym da apošnich dzion.
Vitajučy Vas, vielmi dastojnyja Pany Radnyja, ja vyražaju svajo pažadańnie, kab usia naša rabota, padčas narady i paśla, była zaŭsiody poŭnaja ščyraha idealizmu. Ale hdzie bje krynica jaho? Mała lubić svoj narod, mała chacieć lepšaj doli dla jaho i ščaścia. Idealizm rodzicca z śvietapahladu. Kali my staniem na hruncie čysta matarjalistyčnym, to žyćcio ludziej jak adzinak, tak jak i narodaŭ budzie dla nas vydavacca ničym inšym, jak typičnaju baraćboju ab byt pavodle Darvina i ničym bolej. Te-
