|
Nia byň žal taki j nia budzie,
Hdzie žyli, žyć buduć ludzi!
Jaki matka smutak mieła,
Jak na Jezusa hladzieła:
Siratoju astajusia,
Hdziež ciapier ja prytulusia?
Adnaho Synočka znała,
Jaho z nieba atrymała,
Ciapier Jaho zabirajuć —
Mianie biednu pakidajuć.
Z žalu rwiecca majo serca,
Choča wyskačyć, zdajecca.
Jaho z radaściaj nasiła
I biaz bolu paradziła:
Ciapier smutki ŭsiaho świetu
Ja ciarplu ŭ hadzinu hetu:
Boža, daj mnie lepš mahiłu,
Bo žyć bolš nia maju siły!
Kab Ty byŭ, Sonočak nižej,
Da mianie kab trochi bližej —
Ja hałoŭku-by padpiorła,
Ślozy j kroŭ Twaje abciorła.
Ale Kryž Twoj tak wysoki —
Ad mianie Synok daloki.
|
