Da susiedziaŭ z pad Sakołki.
Darahija susiedzi! Nia stydajciesia śpiawać swaje prostyja biełaruskija pieśni, bo jany wyjaŭlajuć Wašuju dušu, Wašyja biedy, niadolu i Wašuju minuŭščynu. Jak kaliś naš piaśniar Maciej Buračok, haworačy pra našu prostuju mowu, kazaŭ: „Nie pakidajcie mowy našaj biełaruskaj, kab nia ŭmiorli“, tak, datyčna pieśniaŭ, možna-b było skazać i siahońnia: nie pakidajcie pieśniaŭ našych biełaruskich, kab nie zaniamieli.
Dyk śpiawajcie swaje rodnyja biełaruskija pieśni! Kali chto mo‘ ŭžo zabyŭsia, dyk waźmi hety śpieŭničak i zaśpiawaj swaju prostuju pieśniu, a prypomniacca tady tabie, darahi susiedzie, twaje dziacinnyja hady, twaja matka, što śpiawała kaliś tabie nad kałyskaj hetyja-ž prostyja piešni, twaja wiakowaja dola, twaje dziady i pradziedy, jakija ŭkładali i śpiawali hetyja pieśni.
Zaśpiawaj, susiedzie, swaju rodnuju sumnaju biełaruskuju melodyju, a ad hetaj melodyi zapłača twaja dobraja, ščyraja duša, škadujučy taho času, kali mo‘ pahardžała pieśniami i zwyčajami swaich baćkoŭ, stydałasia ich siarmiahi, ich zrebnaje saročki i ich prostaj mowy.
Dyk śpiawaj, susiedzie, swaje rodnyja pieśni. Śpiawaj tak, kab pačuli ŭsie, kab pačuli
