Старонка:Beznazounae.pdf/82

ПОЭТА і ЦЭНЗОР

Крыху баляда

Пасьвячаецца быўшым, цяпераш-
нім і маючым быць цэнзорам.

Цяпер, ці калісьці—ня ўцямлю,
А толькі ня лгу ні на міг,—
Поэты пісалі поэмы,
А цэнзоры рэзалі іх.

Поэмы (ужо-ж не поэтаў)
Сек цэнзор, як вецьце пастух,
Аж трэскі-паперкі ляцелі
У чыстае поле, як пух.

І доўга цягнулася гэта,
Як баіць народная весьць,
На згубу бунтарскіх поэтаў,
На цэнзорскі гонар і чэсьць.

І шлі так гады за гадамі
Пад воклікі чорных імшоў,
Ішоў за поэтам поэта,
За цэнзорам цэнзор ішоў.

І трэба-ж,—о, дзівы! о, цуды!
О, слаўны дваццаты наш век!
Поэта прыдумаў поэму,
А цэнзор яе не пасек.