|
Tam, dzie Prypiać—reka pa piasku honić wody
Siarod bahnaŭ i puščaŭ paleskich,
Tam Babola Światy dušam nios asałodu,
Žyŭ, wučyŭ wiery Božaj, niabieskaj.
Zroksia panskich dastatkaŭ, uciechi i sławy,
Nieba tajnaha kliku pasłuchaŭ;
Paświaciŭsia na słužbu za Božuju sprawu,
Ŭ sercy majučy Božaha Ducha.
I wiaskowuju, ŭbohuju, ciomnuju chatu
Palubiŭ z jaje horam, nudoju;
Z dobrym słowam, z paciechaj śpiašyŭsia da brata,
Ŭsim atuchu prynosiŭ z saboju.
Ni jamu marazy na darozie stajali,
Ni jaho adstrašali hrymoty,
Z Božym daram usiudach Jaho spatykali,
Jak išoŭ, jak nios świet u ciamnoty.
Ŭ Biełarusi ŭ toj čas wojny, bitwy kipieli:
Kraj čužyncy napali, zmahali,
|
