Гэта старонка не была вычытаная
A światy — jak nia čuŭ;
Na hrachi ni maŭčaŭ
I, jak moh i dzie moh,
Nawučaŭ, praświčaŭ.
Tolki sława išła
Ŭsio dalej i dalej
Pa krywickaj ziamli
Miž wiaskowych ludziej.
Jak let kolki spłyło,
I čas bury nastaŭ;
Zawiarucha najšła,
Kraj čužyniec zmahaŭ.
I abławu swaju
Na światoha puściŭ,
Na jakoha zdaŭna
Wostra zuby tačyŭ.
Ŭ adnej iz miaścin
Worah złosny napaŭ,
Sprawiŭ sud nad światym,
Strašnym mukam addaŭ:
Mučyŭ, rezaŭ i siek, —
Kroŭ cikła na ziamlu, —
Ŭsio światoha zmušaŭ
Kinuć wieru swaju.
Katawaŭ, zniwažaŭ
Biazprymierna, jak moh,
Až Baboli dušu
K Swajmu Tronu ŭziaŭ Boh.
