— А гдзе начуе ён?
— Усюды. Раз нават у папа начаваў.
— Як то у папа?
— Абмануў: сказаў, што яго кансісторыя паслала, і нейкі знак паказаў.
— Заўтра ў ночы чэкай нас тут с дзесяцкімі. А калі ён уцячэ, — ты атвечаць будзеш.
Стражнік вышоў, а Раман, стоячы, засьмеяўся.
IV.
Ціха, асьцярожна краўся вураднік са стражнікам да вёскі Галадранкі. Вёска ўжо спала. Адзінокі месяц плыў над ёю, як сярэбраны круг. Абросшая вербамі спакойна цекла рэчка каля самых хат, і дробные хвалі, як жывые, перэліваліся і блішчэлі на месяцы.
Соцкі і два дзесяцкіх стаялі на дварэ, чэкаючы «начальства». Прыехаўшы да соцкаго, вураднік распытаўся аб соціалісту. А ўжо соціаліст спаў, як пшаніцу прадаўшы. Іон начаваў у папа. У вурадніка праняслося ў галаве арыштаваць і папа за укрывацельство. Але перадумаў і знашоў, што не варта, бо хітры соціаліст ня толькі папа, а і чорта абмане. Акром таго, поп скора ня ўздымецца і ўцякаць яму німа куды.
Поп вышоў на гоман босы, накінуўшы на сябе шырокі каптан.
— У чым дзела?
— У вас, бацюшка, праступнік начуе! — сказаў вураднік.
— Ня можэ быць!
— Аб гэтым будзем талкаваць потым… Звольце паказаць, гдзе ён.
Поп пабялеў і стаяў, як укопаны, толькі губы яго дрыжэлі, і ён шэптаў:
