stwa ci daśledywańnie historyi ci jašče niešta inšaje.
U biełaruskich umowach pad Polščaju, jak heta nia dziŭna; dahetul nia majem my swaje arhanizacyi moładzi. Ale! Sapraŭdy niwodnaje arhanizacyi! Na terytoryi biełaruskaj majem zatoje šmat arhanizacyjaŭ moładzi, da jakich naležać dziaŭčaty i chłapcy biełarusy, adnak heta arhanizacyi čužyja. Jany nia ŭmieli zakranuć nutra, dušy swaich siabroŭ. I niama čaho dziwicca, inakš jano było i niemahčyma.
A jakija wialikija i bahatyja mahčymaści pierad pracaju ŭ arhanizacyjach moładzi! Wielmi časta wiaduć jany čytalni, kursy hramaty, bibliateki, ahułam akcyju aświetnuju ŭ najšyrejšym sensie hetaha słowa.
Sprawa henaja nastolki balučaja i wažnaja, što jaje treba ŭ nas zaŭsiody trymać na paradku dnia.
Chaj skaz „moładź — našaja budučyna“ i padobnyja jamu hučać mo‘ krychu adnastajna, praŭda ŭ ich ŭsio-ž wialikaja. Razumiejem i wiedajem, što šlach žyćciowy adzinki — heta praciažnaja linija, jakaja moža padymacca ci spuskacca stromka z horki, zaŭsiody adnak trywaje biez pierarywu da samaha kanca, da śmierci čaławieka. Dyk treba ŭzhadowywać charaktar adzinki zmałku. Charaktar uzhadowywajecca ŭ siamji, škole, u sužyćci z rawieśnikami, supracoŭnikami chatnimi, i niachatnimi, a značycca wiaskowymi susiedziami u swajoj hminie, carkwie, kaściele i h. d. Uzhadawańnie takoje realizujecca na ŭłońni swajej arhanizacyi. Na štodzień dyk my i nia bačym tych wializarnych śledamkaŭ, jakija pakidaje pa sabie arhanizacyja. Tolki nie zabywajma, što kab acanić wyšyniu hary, ci charastwo cudoŭnaje architektury ci nikatorych radoŭ malarstwa — treba mieć perspektywu, treba krychu adstupicca i pahladzieć zdalok. Što moža kazać ab bitwie ŭčaśnik
