пислрв--державца Слониускій н Дероўнишсіій, паць Ивань Горно. стай», --з чаго відаць, што пасада «пясара» быга даволі значнай. Мы пя будзем затрымлівацца вад зьместам актаў Літо) скай Мэт. рыкі, бо, з аднага боку--колькасьць гэтых дакумантаў, як ужо вышэй бы 0 адзначана, страшэнна вялізная, і пяма хагчымас.ці расгледвіць іх больш-менш грунтоўна нават у тым сідадзе, які маецца ў выданых дагэтуль зборніках з розлых ра: зіьдзедаў Матрыкі; з другога боку-- гэтае пытанене адчосіцца ўжо-да спэцыяльнай галіны гісторыі й права, апе да літаратуры у ўласьцівым яе значэньні. Ца. заканчэньне гэтага разьдзелу мы подімо толькі адзін нядаўна апублікаваны дакумацт з Л тоўскай М: этрыкі, які датыча гісгарычнай асо- бы, вядомай і ў гісторыі расейскай. літаратуры, гэта ки. Авдрая Міх. Курбскага, які ўцёк пры [Іване Грозным на Літву. Знаёмячыся з творамі кн. Курбскага з гісторыі расейскай літаратуры, мы звычайна ня маем магчым ісьці даведацца, якім “чынам ёя уцёк з Расеі ў самы разгар вайны, у я-ой ён спаўняў важиую роль ваявода. У Л.тоўскай- жа Мэтрыцы знаходзядйа дакуманты, якія выяўляюць і тлумачаць гэтае здарэньне. Адзін з гэткіх дакумантаў!) мае вось які загаловак: «Оповедацье старосты Кренвского, князя Аньдрея Михайловича Куртьского, на нёеуьцовь гельманьскихь 0 побранье грошей и мно- гихь речей, пры немь будучых», коли вышоль зь Москвы». Дата: Літа Божыего Нароженья 1567, мбсаца февраля 23 дня». Затым па. чынаецца апавяданьне: «Што перво сёго оповедаль й жалов ль коро- дю его милости староста Кросьскій, князь Аньрей Михайлович, Куриьскій, ия» едучи еху зь Деўнту на имя его іролевьское ми- хости до здешцего паньства его хелости росподарь КОГО, и ЕгДЫ, деи”), до замькў его кролёсьское милости Идзянтсеого Гельму, просе- чы до Вогьуеру о провогника, заехагь, пио”), дей, немцы тамошние гелуманьские сго пойуали и взялй, дей, ў него золотыхь черленых» трыста, даньцухь золотый, вь которомь, дёй, было золотыхь таке» трыста, обручыкь золотый важыль зодотыхь трыдцать, дукатовь трыд- цать, перстень золотай, ві нпемь зодотыхь дессть, сь каменемь шавё- ромь, па котором» быль вырыть') гербь 910, тадяровь пятьсоть, бах- гаты) серый, га которого дапо двадцать пять рублевь, секерку бу- 1) Запазычаем яго з'артыкуау Г. З. Куйдцавіча; у «Муввстінхь О:дфадвія рус. саовсс п. И. Ак. Наукь", САУСАТАДсеЕе-а; ўе г); 72) Вось, кажа; 3, то; 4) выразаны; ] 2) конё татарскай паролы,
