Гэта старонка была вычытаная
Уцякай, хто пад пухам апух,
Падкасаўшы полы!
Бо збудзіўся збунтараны дух,
Бо йдзе босы, голы.
Як увысі ў вырай плылі,
Гагаталі гусі,
А ўнізе гнуўся лес да зямлі,
Нібы старац гнуўся.
Дзе сякуць, там лятуць шчэпкі проч,
Соладка ці горка;
Дзе прапала кароўка за ноч,
Прападай вяроўка.
Іржуць коні, калёсы скрыпяць
Ад Дону да Бугу
Калі гнаць, то ўжо гнаць аж у гаць,
Расьпінай папругу.
Ня прыставіш да сьценкі, цябе
Аж да дзьвюх прыставяць,
І ніхто ні ў мальбе, ні ў кляцьбе
Ад пятлі ня збавіць.
Гэй, каваль! Дзьмі ў мяхі, а сталь грэй.
Да самага грунту!
„Ад тайгі да Брытанскіх марэй“
Ходзяць ходам бунты.
3
Ня елася, ня спалася,
Куды там падвяселіцца!
Як гэта раскілзалася,
Чырвоная мяцеліца.
Ідзе моц непакорная,
А сьледам — кпіны, гоманы,
