Гэта старонка не была вычытаная
І пакрылі руінай
Нашы землі і хаты,
А народ зрабавалі,
Як разбойнікі каты,
…Што за хмара такая
Пхнецца, як вокам кінуць?
Беларускі люд бедны
Пабрыў „бежанцамі“ гінуць.
Рэволюцыя!
Воля!
Верх узяў пролетары…
Беларусь, як жабрачка,
Брыдзе з „бежанства“ хмарай.
Сьцяг чырвоны над Менскам,
А з ім — гімн міжнародны…
Абвяшчэньне саветаў:
БССР быць свабоднай!..
А паляку ня сьпіцца —
З боем прэцца, як змора —
Яму панскую Польшчу
Дай „ад мора да мора“.
Арол белы над Менскам,
А з ім польскія дары:
Катаваньні, пагромы,
Шыбяніцы, пажары.
Адступіў урэшце вораг.
Але ў спадках пакінуў
Папялішчы ў сталіцы
І руіны, руіны…
А далей, як-бы мала
Усіх гэтых няшчасьцяў
