|
Не чапайся, панічок!
Жартуй, але ў меру,
Шэпты лісія — на бок!
Я табе ня веру.
Не чапайся ты, аса!
Багацтв не ўдзялю я, —
Ёсьць дзявоцкая краса,
Ўзяць хочаш і тую.
Не чапайся! Не раўня
Табе я, мужычка,
Цябе жджэ недзе твая
Панна-белалічка.
Не чапайся! ідзі к ей,
Шапчы, весяліся,
З ёй і песенькі ты пей,
З ей і абніміся.
Не чапайся! Вы паны —
Ты з жонкай сваёю.
Ўзялі скарб мой вы адны —
Веру ды надзею.
Не чапайся! Ўжо сынка
Песьціш з беларучкай,
А мужыцкая дачка,
Хай гіне як сучка.
І я згіну сіратой,
Ты, паніч, ня згінеш…
Не чапайся!.. Што з табой?!
Стой!!! Куды?.. Што чыніш?!
19-VI—1907 г.
|
