Здаецца, пеклава вясельле
Ўзьнялося, круціцца, сапе;
Ні бліску зорак, ні прысельля,
Конь толькі пудзіцца, храпе.
Цурком дождж льлецца, як-бы з лубаў,
Скаголіць вецер, як той зьвер,
А мы пад хвойкамі, аж люба,
Начлег спраўляем, як цяпер.
3-ці ПАДАРОЖНЫ
Пастой, суседзе! нешта чую:
Як быццам фыркнуў мой гняды…
Кром нас, ніхто тут не начуе, —
Каб не набраціся бяды?!
1-шы ПАДАРОЖНЫ
Сядзеце вы, а я падскочу
І кіну вокам на вазы:
Мо‘ сена хто наскубсьці хоча, —
Вось шэльме дам дык дам лазы.
А каб цябе паляруш мучыў!
Чуць-чуць ня вывернуў нагу…
На сук на самы неяк лучыў.
Ну, ўжо гатова, ўжо бягу.
Вось вам і злодзея на рукі
На вашы гэттака здаю…
Ня многа меў я з ім дакукі,
Пачуў ён сілу, зваць, маю.
У спрэчку доўгую ня ўходзіў:
Пайшоў, куды сказаў яму.
НЕЗНАЁМЫ
Пакінь плясьці! Я вам ня злодзей,
І лаяць так няма чаму.
