Гэта старонка не была вычытаная
Ўсюды Лірнік сваёй чарадзейскаю лірай
Думкі-чары, як кветкі расьсеяў, —
І ці ўмёр, ці жыве між людзьмі далей шчыра —
Адгадаці малая надзея.
Час патрапіць усё пакрышыць, адалеці,
Путы нават змарнеюць у плесьні, —
Покі-ж будзе душа хоць адна жыць на сьвеце,
Будуць жыці і лірнікаў песьні.
Будзеш жыць! Будуць векі ісьці за вякамі, —
Не забудуцца дум тваіх словы,
Як і слоў беларускіх, жывучы між намі,
Не забыўся ты, Лірнік вясковы.
|}
