Старонка:Шчаслівая дарога (1935).pdf/68

Радасць звонка
Льецца водгуллем — „ура“
Бушавала дзетвара!
Сэрца Грышкава ў прыбоях,
Грышка здзіўлен: што такое,
— Маладзіца-Палавіца
Уцякала за граніцу?
Што? Яна?
Яна! сястра!
Як зрабіць? маўчаць, азвацца?
Мабыць, лепш не прызнавацца?
Страх праняў, стаў калаціцца,
Як ступіць, за што ўчапіцца?
І стаяў, як укапаны:
Стынуць вочы, рукі вянуць,
А ў грудзях, што ў горле косць
Гнеў, трывога, страх і злосць.