Гэта старонка не была вычытаная
Рэжуць лыжныя палозы,
Срэбрам выкатаны шлях.
Не пужае хруст марозу,
Кроў гарачая ў грудзях!
Фейерверк шматкаляровы
Узлятае ў стынь высот.
Нават месяц сівабровы
Водзіць зорны харавод.
Глянеш, хочацца ўпрыпрыжку
Бегчы, бегчы на каток…
А чаму-ж у хаце Грышка,
Як запёрты на замок?
І канькоў сваіх не точыць,
І жаданняў не відно…
Грышка злосны, ён не хоча
Нават глянуць у вакно.
Грышка злосны, і не дзіва —
Ў вочы глянуць сарамліва,
Кожны знае, кожны кпіць:
— Грышка, дай, брат, закурыць!
— От, паддаўся зману, блазан, —
Грышка сам сябе даймаў.
Тую-ж трубку ён адразу
Сам выкладчыку аддаў.
Думаў сойдзе справа проста,
Дый былі пазвалі ў зал,
Там сабраўся сход фарпоста —
Свой-жа школьны трыбунал.
