Старонка:Шчаслівая дарога (1935).pdf/24

Адна-ж уцеха —
Белкі шчолкаюць арэхі,
Каля нор шуршаць лісічкі,
Птушкі ўзнялі пераклічку,
Нават зайчык-даляход
З жабай водзіць харавод.

Нельга ўсё-ж сядзець без меры,
Час пасоўвацца наперад.
Сонца коціцца на захад.
Грышка знаць не знае жаху:

Вышаў з лесу, ўзяў напрамак
І пайшоў праз лужы, ямы.
Тут успомніў ён цяпер
Верш пад назвай „Піонер“,
І, каб смутак свой развеяць,
Верш чытае сам сабе ён:
„Падрасту і ў комсамоле
Папрацую, яшчэ як!