НА СЬМЕРЦЬ МАЯКОЎСКАГА
Тут сумоту радком ня выльлеш… Што за сьцежкі яго завялі?! Калі песьні абрэзаны крыльлі — Ёй ня ўзьняцца З сівой зямлі.
І ляжыць агідным вузорам Над абвесткамі чорны шоўк: Маякоўскі грымеў учора, Маякоўскі сягоньня змоўк…
Што за глупства? чытаць марудна… Сам казаў-жа: — Тугу разьвей!
