Гэта старонка не была вычытаная
I ад голаду паў.
Так жыцьцё ён аддаў —
Як паны піва-мёд папівалі
А суседзі яго —
Хлебароба таго —
У зямельку навекі схавалі.
Але кліч малайца
Яго сына-удальца
Не памёр. Не памрэ ён ніколі.
Будзіць ён свой народ,
Каб ішоў упярод
Каб ішоў ён да лепшае долі.
|}
