1-шы падарожны.
А гэта, што зноў за праява:
Каго нячысьцік нясе так?
2-гі падарожны.
Бадай, запутаная справа,—
Вун, вун—адзін, другі ездак.
3-ці падарожны.
Сюды на вогнішчэ к нам едуць,
А з імі—нейкі важны чын.
1-шы ездак, (шыбка пад’ежджаючы).
Ці не маглі вы бачыць, ведаць—
Сюдою путнік шоў адзін?
Падарожные.
Не, не, паночкі! мы не знаем,
Мы тут начуем толькі ўтрох,
І зараз самі ад’ежджаем:
На рынак ладзімся, на торг.
2-ці ездак.
Паедзем дальшэ, тут нічога
Нам не паказвае на сьлед.
3-ці ездак.
А як вы ўбачылі-б такога,—
Злавіць, зьвязаць—і к нам, чым сьвет!
(Ад’ежджаюць).
1-шы падарожны.
Чэкайце толькі, по́куль буду
Нагу яму я патстаўляць.
Каб чуць раней, а ўжо без труду
Маглі-б гуртом беднягу ўзяць.
2-гі падарожны.
А шкода, шкода было-б хлопца!
Тыкі-ж ён нейкі чараўнік…
3-ці падарожны.
Ні думаць! Як мы—рос у вёсцэ,
Як мы—такі ён сам’ мужык.
1-шы падарожны.
Зайдзі ка мне—я даў-бы хлеба.
