Перайсці да зместу

Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/249

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

1-шы падарожны.

А гэта, што зноў за праява:
Каго нячысьцік нясе так?


2-гі падарожны.

Бадай, запутаная справа,—
Вун, вун—адзін, другі ездак.


3-ці падарожны.

Сюды на вогнішчэ к нам едуць,
А з імі—нейкі важны чын.


1-шы ездак, (шыбка пад’ежджаючы).

Ці не маглі вы бачыць, ведаць—
Сюдою путнік шоў адзін?


Падарожные.

Не, не, паночкі! мы не знаем,
Мы тут начуем толькі ўтрох,
І зараз самі ад’ежджаем:
На рынак ладзімся, на торг.


2-ці ездак.

Паедзем дальшэ, тут нічога
Нам не паказвае на сьлед.


3-ці ездак.

А як вы ўбачылі-б такога,—
Злавіць, зьвязаць—і к нам, чым сьвет!

(Ад’ежджаюць).


1-шы падарожны.

Чэкайце толькі, по́куль буду
Нагу яму я патстаўляць.
Каб чуць раней, а ўжо без труду
Маглі-б гуртом беднягу ўзяць.


2-гі падарожны.

А шкода, шкода было-б хлопца!
Тыкі-ж ён нейкі чараўнік…


3-ці падарожны.

Ні думаць! Як мы—рос у вёсцэ,
Як мы—такі ён сам’ мужык.


1-шы падарожны.

Зайдзі ка мне—я даў-бы хлеба.