Пальцу мазольнаму ў ночы
Страшна крануць было струн.
Доўга чэкае і сьмягне,
Покі хто с сэрцэм такі
Скрыпчыны струны нацягне,
Гэткай чэкае рукі!..
II.
Шоў вёскай тэй падорожны,
Чэзла дзе струнніца так,
Шоў і ў хаціну трывожна
Сьмеліцца стукнуць бедак.
Зважна дамок адчыніўся.
Просіць гасьціць гаспадар…
Скрыпка пад трамай… зьдзівіўся…
(Быў падарожны—песьняр).
Цягне скрыпулю с-пад трамы,
Пыл абметае палой,—
Струны заенчылі самі,
Жаляцца самі сабой.
Льюцца песьнярскіе словы,
З доскай ліповай пяюць;
Зьвесіўшы людзі галовы,
Слухаюць, думкі снуюць,
III.
«Доўга шукаў цябе, скрыпка»,—
Гэткая песьня плыве,—
«Быў без вадзіцы я рыбка,
«Ягадка ў буйнай траве,
«Рвалася сэрцэ і думы
«Гэт, да незгадных сьвятліц,
«Клікалі хвойные шумы,
Клікалі шэпты крыніц!
«Клікалі… Поўнілісь грудзі
«Смуткам надзей і трывог…
«Шоў між людзямі ў вадлюдзьдзі,
«Што мог, і то ўжо ня мог!
