… Ціха—Бачце: штось віднее,
Льецца нейкая надзея,
Штосьці едзе з новым сватам,
З новым шлюбам с хаты ў хату…
Скінь лахманец непазорны.
Пыл згані з ваконцаў чорны,
Пыл змяці хутчэй з ваконца,—
Шэпні—клікні: сонцэ! сонцэ!...
Бытцам с песьняй, бытцам з ласкай,
С чараўніцкай нейкай казкай
З-за далёку, із усходу
Віхар мчыцца ў непагоду…
|}
|
Ціха… Бачце: штось варушыцца,
Штось паўстаці хочэ
Перажытасьць гнецца, крушыцца,
Новы сьвіт шапочэ.
Сонцэ з цемрамі змагаецца;
Мох злетае с хат і пунь;
Даль за далей ажыўляецца;
Ўсходзе ядрэная рунь.
Дрыгацяць напасьці—пошусьці,
Аціхаюць совы,
Разнімаюцца з паношэсьцяй
Крыльля гругановы.
На курганішчы спускаюцца.
Туманы жывой расой,
І па пустках расплываюцца
Безканечнай паласой.
Долей-мачыхай прыдаўленых
Зоры аклікаюць,
Ля магілішч акрываўленых
Валахі чэкаюць.
|
