Старонка:Хрэст на свабоду (1906).pdf/7

И поты веселы музыкам браць стыдна;
Радосни струям парвали.
Я хварбы артыстаў смутне рысуюць,
И цени ясны змираюць.
И вирши паэты з жалом рымуюць
Я серпы кроўю сплываюць.

|}

Мора.

(Рэволюця народна.)

Не такое цяпер мора,
Не таки у хвилях шум:
Дяпер бурна, страшна мора!
Хвиля поўна дзиких дум.

Мора углям цяпер стала,
Мора з два цяпер гарыць,
Мора скалу пазрывала,
Мора хоче горы змыць.

Мора злуе, крэпнуць хвили,
З дзиким шумам бераг рвуць.
Гром трымаць за версты мили
З мора брызги у неба бьюць.

Месцам хвили стонам рыкне;
Месцам плач зарвецца з губ,
Месцам берам болем икне
Гром грымиць ў тысяч труб.

Мора зброицца палками.
Шум русалак разбудзиў.
Запаляўся смок агнямі:
Неба черны гнеў пакрыў,