|
XL. НА РАЦЭ СЛУЧ.
Сягоньня ў Ленін я прыйшоў,
І ў Случ купацца тут пайшоў.
Іду я, йду да рэчкі роднай
Аж сэрца радасьцю забіла!
Рака цячэ так любаводнай —
Старобін родны ўваскрасіла!
Плыве, цячэ, нясе ўспаміны,
Гдзе родны кут маіх бацькоў,
Нясе майго жыцьця гадзіны,
Й маей гульні, маіх трудоў.
Стаю, гляджу, а думкі ймкнуцца
Туды! — ў Старобін родны мой!
Па ім што сьлёзы ціха льюцца,
Гдзе я цяпер увесь душой.
Ляжу ў вадзе, заплюшчыў вочы,
Нясе мяне мая вада —
Ў Старобін родны я ахвочы…
Нясе мяне мая вада.
Набраў вады я ў рот і ў вушы,
Разоў дзесятак даў нырца…
З ракі я выйсьці ўжо вось мушу,
А ўсё-ж стаю я без канца!
Сягоньня ў Ленін я прыйшоў,
Душой Старобін свой знайшоў.
М. Ленін. 6 ліпня 1922 г.
| 
