Перайсці да зместу

Старонка:Хрыстовы Золак (1927).pdf/34

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

XXVI. ЎЛАСНАСЬЦЬ.

Кожная істота ўласнасьць
Мае, дадзену Прыродай;
Толькі з ею й мае шчаснасьць,
Шчаснасьць, што завём „слабодай“.

Толькі-ж гэтую слабоду
Брат у брата зграбаваў,
Павялічыўшы дагоду,
Ў імя чорта, катам стаў.

Дык вось, колькі пражыву,
Добра ці хоць кепска тут,
Я ўжо сілай не вазьму
Ад людзей іх чорных пут.

А наперад праканаю,
Што ня гэтак мусець жыць,
Хоць і доўга пачакаю,
Покуль веру можна ўліць.

Пінск. 3 верасьня 1922 г.