Гэта старонка не была вычытаная
У якія воды
Ты плывеш, Карась?»
Вабіць словам чулым
Гэты сівы чмут.
За язык цягнуў ён.
Я сказаў: «Я тут!»
Вось ён — дзед. Падскочыў:
«Што з табой, сынок?»
Выціраю вочы.
«Ой, дзядок, дзядок… —
Гавару і плачу: —
Пэўна зазлуеш?
Я не мала бачыў —
У чужых крадзеш…
Добры да мяне ты,
Кепскі да людзей.
Красці… Знаеш, гэта
Робіць ліхадзей.
Дзякуй за прытулак,
Дзякуй за хлеб-соль.
Сёння, мой дзядуля,
Мне пайсці дазволь!
