|
Над яе магілай
У траве, красе
Расцвітай калінай
У светлай расе».
Сонца на лапатах —
Зайчык залаты.
«Што стаіш, кудлаты?
Пакапай і ты!»
Мне гаворыць гэтак
Дзед адзін стары.
«Божа, такіх дзетак
Да сябе бяры!»
Я акамянелы
Слухаю, маўчу,
Матылёчак белы
Пыліць у ваччу.
Выкапалі яму
Строгія дзяды.
Захацелі маму
Апусціць туды.
Сонца лезе ў гліну,
Лезе на адкос.
|
