Гэта старонка не была вычытаная
Блізка, мабыць, вёска.
Зноў яны, дзядзькі,
Кураць папяроскі,
Паляць аганькі.
«Гэй, дзядзькі, здарова!» —
Я пачаў крычаць.
А дзядзькі ні слова,
А дзядзькі маўчаць.
Што тут за ігрышча?
Што тут за гульня?
«Ой, ваўкі… ваўчышчы!..
Матцы шэпчу я. —
Нам раней здалося
Песняй іх выццё…»
Вось і пачалося
Наша страхаццё.
Дзе ўзялася сіла
У руках, нагах?
Не вятры насілі,
А шалёны страх.
На дубок мы лоўка
Ўзлезлі і сядзім.
