Гэта старонка не была вычытаная
Бацьку мы нясем.
Ля турэмнай брамы
Грозны вартаўнік
На мяне, на маму,
Як узніме крык:
«Ах вы, дзве халеры!
Ах вы, трасцы дзве!»
Зубы дзіка шчэрыў
І глядзеў, як звер.
Наш пакунак вырваў
З адрантвелых рук
І без слоў завыў ён,
І шпурнуў на брук.
Матку гнаў у спіну,
Штурхануў мяне.
Шэльма — каб ён згінуў!
Каб ён скамянеў!
«Уцякайма, Гнасе!» —
Шпаркі быў наш бег…
А за намі гнаўся
Гучны рогат-смех.
Вышлі на завулак,
|}
