Гэта старонка не была вычытаная
Ты расці, нянавісць,
Да паноў благіх!
Маю адну радасць —
Ненавідзець іх.
Сілу велікана
Дай, нянавісць, мне
Дол капаць для пана —
Хай гніе на дне!
Я збяру агнішчы
З усяе зямлі,
Злых паноў я знішчу
На святым агні.
Пан заўсёды люты,
Люты з веку ў век.
Ад яго пакуты
Церпіць чалавек.
А як ляснем торбай —
Згінуць паны ўсе.
Пудзілы з іх зробім
На сваім аўсе.
Думы сэрца білі
Востраю касой.
