Гэта старонка не была вычытаная
Ах, каб ён не жыў!
Памятаю — ўчора
Я на луг пайшоў,
Хлопчык нейкі чорны
Там гняздо знайшоў.
Збіў. Птушынка-матка
Дзетачак заве.
Дзеткі-птушаняткі
Плачуць у траве.
«Ціў-ціў…» — аж варушыць
Сэрца страх і жаль.
Ціўкала мне ў вушы
Ноч усю амаль.
Песня наша спета
На струне-бядзе.
У гняздо у гэта
Страшны госць ідзе.
Што тут зараз будзе?
Што за крык такі?
Нападаюць людзі —
Лютыя ваўкі.
Бедны, бедны татка…
