АКТ І.
/Сцэна прадстаўляе: з леваго боку — бераг Нёмана; на узгорку відаць панскі палац з садам; каля самаго берагу чоўн, а ў ім сядзіць Паўлюк. Справа проці публікі — у глыбі сцэны — гара, заросшая лесам; дзе-недзе відаць крыжы і магілы. З верху ракі вадой нясецца гоман і чуваць, як нехта клічэ: „Па-а-ро-о-о-м, Па-а-а-ро-о-о-м.“ Паўлюк глядзіць у той бок, дзе панскі палац; справа мігацяць андаракі жанок, што ідуць па ваду з вёдрамі на каромыслах. Пяюць і сьмяюцца/.
|
Павей, вецер, павей, вецер, |
/Паміж жанок Ульляна — маладая, здаровая кабета. Паўлюк мае пры сабе рыбалоўные снасьці: вуды, сеці і др. Гэта высокі, казісты мужчына, на галаве сівые валасы, але вочы поўные блеску, разумны лоб. Ужо пасьля заходу сонца. Здалёку чу-
