Старонка:Фабрыка сьмерці (1929).pdf/7

БЕЛАРУСКАЯ МАРСЭЛЬЕЗА.

На процэсе Беларускай сялянска-работніцкай Грамады ў Вільні абаронца Сьмяроўскі, руйнуючы тэзісы прокуратуры аб змове, якая нібы-та была ў грамадаўцаў сказаў:

— „Магчыма, змова была ў тым, што сьпявалі беларускі гімн. Прокуроры кажуць, што ў гэтым гімне ёсьць вострыя і цьвёрдыя словы“.

(„Савецкая Беларусь“,
13 травеня 1928 г.).

Сілу забраўшы, параніўшы грудзі,
родную мову імкнуцца забраць.
— „Сьмяюцца над намі багатыя людзі,
здаецца, панамі іх зваць“.

Сьмяюцца — загнаўшы працоўных за краты,
сьмяюцца — да сьлёз над бядой галыцьбы.
Знаем мы — блізяцца штурмы расплаты —
віхры ліхой барацьбы.

— „Што трэба свабоды, зямлі чалавеку“,
чуеш, гучыць над зямлёю, як гром?
Досыць… Даволі! Мы спалі адвеку…
Запалім-жа сэрца агнём.