ПЕСНЯПРОЛЕТАРСКАГА ЯДНАННЯ
Ад граду нядолевых слёзаў і поту Зямля распухала, дрыгвою гніла. Сынам беларускай нізіны балотнай Сталеццямі вочы сляпіла імгла.
Было так… Прайшло! У паўстаннях сканалі Праклятыя сонцам і праўдай гады. Вядзе нас — Рэспубліку сіл маладых — Наш родны, любімы наш Сталін!
І ночы, і дні, рукавы закасаўшы, На чорнае золата ў наступ ішлі,
