Старонка:Творы (Александровіч, 1932—1933). Кніга 1.pdf/38

ПАД СЬЦЯГАМ РАДАСЬЦІ

Зьліпае бровы хмар
праменная далонь.
Кладзецца сонца спаць
пад мяккай коўдрай змроку.

Зямля запальвае
на зьмену
свой агонь,
як маці, кормячы
сваім уласным сокам.

Зямля і чалавек!
Штурм розуму і скарб!
Зямля і скарб!
Энергія і згода!

І —
электрычнасьцю
зальлем зямлі абшар —
пад сьцягам радасьці,
пад сьцягам сонца ўсходу.

Угрунь, жыцьцё!
Разгортвай сілы скарб!
Як хвалі радыё
у поступе разьбежным —