Гэта старонка не была вычытаная
Сэрца слабее
ў завеі
усьпененай.
Сьцюжай заўзятай мігае ў вачох.
— Таварышы, ўтрата!
— Ня стала Леніна!
Леніна…
Ільліча!
∗
Беласьнежным праменьнем
ліжа каменьні
мароз, рассыпаючы сьнег белай жменяй,
Сэрца ня змоўкла, не зьледзянела,
вуліцай белай
плача нясьмела.
Іскрамі смутку плача маўкліва
Сэрца юнацкае, сэрца вірлівае.
Сьцелецца сьцюжай сьнег на каменьні…
Гэй, комсамольцы,
шчыльней свае зьвеньні!
∗
Сілу злучыўшы,
што-крок, то і вышай,
рушым колёнай
мільённай
сваёй.
Стой!
Моладзь заводаў
і зямляробы,
новы фронт —
— Учоба!
