Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/86

А як сыпнулі-урэзалі музыкі,
Дык узьняўся разам гоман там вялікі.
Чмель пузаты на басолі гучна грае,
А на йскрыпцы ёмка пчолка падсякае.
І знайшоўся мушанёнак нейкі малы,
Што званіў такі ня кепска у цымбалы.
Лоўка конікі у скоках выціналі,
У гару стрыбалі, звонка іпадпявалі:
«Камары скакаць
Выракаюцца:
Ногі доўгія —
Паламаюцца».
Гэтак скачуць — хто патроху, хто памногу.
Нейкі коннік адтаптаў чмялісе ногу.
Госьці спорна п’юць-ядуць ды размаўляюць.
А музыкі граюць, дыхту заўдаваюць.
Ўмела муха на вясельле запрашаці,
Ды над тое лепей ўмела частаваці.
Усяго стаяла досыць для гасьціны:
Нават мёд быў і чмяліны і пчаліны.
Хрушч вялізны так гарэлкі насмактаўся,
Што зваліўся ды ў куточку высыпаўся.
Восы ў шатах чорных з жоўтымі стракамі
Проста елі мушку злоснымі вачамі.
А яна ля мужа скромненька сядзела
І зялёненькай спаднічкай зіхацела.
Мураўёўна нізка зьвесіла галоўку,
Во занадта зацягнулася ў шнуроўку.
Ды як скрыкнула, як ахнула раптоўна:
Ў кроплі дожджыка танула мураўёўна.