Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/196
З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная
151.
∗ ∗ ∗
Ой, чаму я стаў поэтам
Ў нашай беднай старане?
Грудзі ныюць, цела вяне,
А спачыць ня можна мне:
Думкі з розуму ліюцца,
Пачуцьцё з душы бяжыць…
Мо’ за імі кроў палыне,
І тады ўжо досі жыць!
