96.
БУРА.
Панурая, вялізная жывёла Па шыры неба ў даль марудна праплывае. Ўсё сьціхла. Але вось паветра расьсякае Агністы меч і зіхаціць вясёла.
Ударыў ён — і грукат пракаціўся; Мігае грозны меч, удары ня сьціхаюць, І ўніз халодныя бічы крыві сьцякаюць, А людзі кажуць: гэта дождж праліўся.
