Старонка:Табе (1927).pdf/21

Ах, што усьмешка на хвіліну,
Пасьля яе — глыбей нам боль.

◆

Цяпер „сябры“ мае пачалі
Вакол мяне свой дзікі вой
Так для цябе яны шукалі
Абраз таму,
Хто жыў табой.

Няхай…
Тваё пачуе сэрца,

Хто ў песьні боль расьпяў сваю!

Я і цяпер мацней у сьвеце
Ласкава-сьветлую — люблю…

Я і цяпер скажу праўдзіва:
— Ня гэта