Старонка:Сьветацені (1928).pdf/24

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Эх ты родная,
Родная, блізкая
Ты ня можаш ўсяго зразумець…
За тынянымі дзесьці кулісамі
Ёсьць і шчырасьць,
І людзі і сьвет.

Нашы дні —
Пераліўныя хвалі,
Ў парусах нашых
Сьвішчуць вятры…
Мы плывём у бязьмежныя далі,
Каб жыцьцю дарагое дарыць.

А ў жыцьці яшчэ круціць мяцеліца,
А ў жыцьці яшчэ многа сьнягоў,
Па-за нашай ваколіцай сьцелецца
Шматгадовая тлень туманоў.

Але што маладому кіпучаму
Гэты холад апошніх завей…
Хай галосяць марозы траскучыя —
Ад марозу зара пунсавей.

Не пагасьне над нашаю пушчаю
Гэтых зор залаты агняцьвет…
Па-за намі ваўчыныя гульбішчы
Зараз граюць галодны концэрт.