Гэта старонка не была вычытаная
І З ВАШЫМІ ПРЫВАТ-ДОЦЭНТАМІ!.
У пакоі інтэрнату каля вялізарнай кнігі сядзела чалавек дзесяць студэнтаў.
Студэнты глядзелі ў вялізарную квігу і відавочна былі няпрытомнымі.
Раптам пахмурна адзін з прысутных загаварыў:
— Колькі будзе два памножанае на два?
— Два памножанае на два ня іначай, як будзе сем, — няўпэўнена адказваў нехта з прысутных.
Я падышоў бліжэй, паглядзеў на адказаўшага і са спачуваньнем запытаўся:
— Вы ў нашым унівэрсытэзе праходзіце курс?
— Так, — ціха адказаў студэнт і, паглядзеўшы ў вялізвоную кнігу, зьбялеў і прыціх.
Тады я, каб расьсеяць сумленьні гэтага выхаванца нашай вышэйшай школы, сумленна сказаў:
— У даваенны час, калі хто памножаў два на два, дык казалі, што было чатыры…
