Старонка:Сузор’і (1926).pdf/44

ПЕСЬНЯ МАЛАТОЎ

Гук за гукам, звон за звонам
Раздаюцца там і тут…
Нібы іх хто ў далі гоніць…
Туку туку, туку-ту!..

Гэтак звоняць… Перазвоны
Адбіваюць малаты,
І прастор ўзбуджаюць сонны
Іскры — зоры пекнаты.

Сонца толькі што устала,
Абудзіць каб к працы люд,
І ня рада, што праспала
На пацеху кавалю.

Сам сабою ён абуджан
Дзеля працы, для жыцьця.
О, каваль! Які ён дужы:
Стукне — іскры паляцяць.

Не адзін ён: іх так многа
За ударам шлюць удар;
Нікне гора і трывога,
Калі стукне грамада.

Як прыгожа ўзьняты рукі,
Каб даць волю малату;
Гук за гукам родзіць гукі
Туку-туку, туку-ту!