Перайсці да зместу

Старонка:Спадчына (1922).pdf/213

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная
— 211 —

І мазгі «чыны» ўсё сушаць
Над такой праявай,
Ды ніяк ня ўцямяць праўды,
Ў чым схавана справа.

А рэч проста: катастрофы
Зводзяць гаспадарку;
Бо які-ж паедзе дурань
На зламаньне карку?

1914 г.

|}


ДЭПУТАТЫ Й ГРАМАДЗЯНЕ.

Селі ў Думу думаць думы
Паны-дэпутаты
І, як шэршні, між сабою
Спор вядуць заўзяты.

Той крычыць: такіх нам трэба,
Ладаў і парадкаў;
Той гудзіць: ня трэ’ нічога—
Ўсё ў Русі йдзе гладка!

Хто з іх праў, а хто няправы,—
Трудна адгадаці,—
Адно толькі—грамадзяне
Змушаны маўчаці.

1913 г.


СЕЛЯНІН І КОНЬ.

Пад гарою ў селяніна
Конь прыстаў дарэшты:
Бедны змучыўся, ні з месца,
Хоць яго зарэж ты!

Селянін ужо і ласкай:
«Но! Цягні, вашэці!
Бо інакш, напішуць брыдка
Аб табе ў газэце…»