Старонка:Смык беларускі (1920).pdf/10

Ласа есьці, смагла піць,
Ня будзе атказу,
А па шлюбе жонку біць
Дык зачне адразу.

|}

V. Сватаньня.

Ото дзеўка, ото хват!
Што на ўсе тут вёскі:
Хоць павесь на добры лад
Дык шкада бярозкі.
Як выносе хусты праць,
Вада ўсе змые,
А як выйдзе ў поле жаць,
Дык плачэ, аж вые.
Нажне жменю, або дзьве, —
Сусім абамлее,
Зажон рукі разадзьме
I вецер падвее.
А як пеле! Чыста так,
Што толькі на дзіва!
Як угледзе гдзе бурак,
То кажа крапіва!
Не карову, а быка
Усё даіці хочэ,
А як німа малака,
Дык яна рагочэ!
„Нехай же іх, кажэ, воўк
„Гэтые цялушкі!
„Я у выме тоўк ды доўк,
„Вымя як падушкі.
„Хоць бы каплю, хоць далі,
„А то ані капкі;
„Мусіць ведзьмы заклялі!
„Пабягу да бабкі….„
Каб ей есьці не варыць,
Дык пячы ня топе,