Гэта старонка не была вычытаная
Наваліла тлуму,
Ані ўткнуць далоні.
Аж запах касьцёл галечай
Церпкай, як амоні.
Як у дзьверы ўходзіў
Шэля з вартавымі,
Скалыхнуўся люд усенькі,
Раступіў прад імі.
Навакол тры крокі
Шлях лёг, як абрусам
Ўсіх прыгнула наглай цішай
Як вялізным брусам.
Стаў з парогу Шэля,
Вартаўнік пхнуў далей.
Меў сіняк страшны пад вокам.
Ледзь у твар пазналі.
Калі ксёндз пабожна
Ўзьняў угору келіх,
Ня укленчыў ён на пліты,
На гнілую бель іх.
